دستور جلسه سال 2030 برای یک محیط توسعه فوق العاده در سال 2015 ایجاد شد. در این دستور جلسه قرار بر این شد که دنیا در مسیر آرامش، امنیت و موقعیت برای همه ما قرار گیرد. با تاریخ به شدت قدیمی تا سال 1947، ایزو و ملل متحد تصمیم گرفتند که اهداف مشترک خود را تعیین کنند. تا هرچه زودتر به این امر دست یابند. تاتیانا والووایا، کارگردان عمومی ملل متحد در ژنو، توضیحات مختصری را در مورد نحوه همکاری ملل متحد و نحوه تعیین استاندارد ها ارائه می کند.

با 17 هدف توسعه پایدار که در هسته دستور جلسه ملل متحد قرار گرفته است، اقدام سریع و جسورانه سیاسی همه افراد یک ضرورت است. همه ما باید سیستم های مالی، سیاسی و اقتصادی که بر روی جوامع امروزی حکومت می کنند را تغییر دهیم. این کار باعث می شود تا آینده ای قوی برای همه ما تضمین شود. هرچند که نشست مربوط به SDG که در سال 2020 صورت گرفت، نتایج عجیبی را نشان داد. گزارش این جلسه نشان داد که تلاش های مردم جهان تا به امروز ناکافی بوده است. پیشرفت های ناهموار و تغییر سرعت، یکی از مهمترین دلایلی است جلوی پیشرفت سریع را می گیرد. اگر بخواهیم به زبان ساده این قضیه را بیان کنیم، باید بگوییم که هنوز پس از گذشت 8 سال در مسیر درست برای دستیابی به این اهداف قرار نگرفته است. این امر وعده دستور به کار را به خطر می اندازد.

جالب است بدانید که بیش از 1.6 میلیارد دانش آموز از تحصیل باز مانده اند و چند ده میلیون نفر از فقر و گرسنگی شدید رنج می برند. بیماری کوید 19 هم توانسته است تا وضعیت را بدتر کند. این بیماری وضعیت بهداشتی، روانی، اقتصادی و ... جامعه را تا حد بسیار زیادی بدتر کرده است.
  

پیشروی در همکاری برای تعریف استاندارد

همانطور که دنیای امروزه ما تحت هجوم بیماری کوید 19 در حال چرخش است، اختلال های عمده ای برای تفکر و تجارت سال 2030 به وجود می آید. حرکت به سال 2030 می تواند تبدیل به یک چالش بزرگ شود. این اختلال ها فقط با استفاده از یک استراتژی قوی درمان می شوند. این استراتژی ها به ما اجازه می دهند  تغییرات اطراف دنیای خود را پیش بینی کنیم و در سریع ترین زمان ممکن با آنها سازگار شویم. به گفته تاتیانا والووایا، همه گیری جهانی تغییرات آب و هوایی و نابرابری های اقتصادی، همه این ها چالش هایی هستند که ما باید راه حل های چند جانبه ای برای آنها طراحی کنیم.
این پارادایم های چند جانبه گرایی، باعث شده اند تا نیاز بشریت به استاندارد های بین المللی در سال 2030 بیشتر شود. حال این سوال به وجود می آید که نقش آنها در تحول جهانی چیست؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم که آنها آزار های آماده ای را برای تحقق این انتقال به جهان ارائه می کنند. گردآوری بازیگران کلیدی مختلف زیر چتر ایزو برای تحقق دستور کار 2030 یک امر به شدت مهم به حساب می آید. خود والوویا نیز یک مدافع مهم و سرسخت چند جانبه گرایی به حساب می آید.

 او می گوید در شرایط امروزی، اهداف توسعه سازمان ملل متحد بیش از پیش خواستار مشارکت هستند. چرا که مردم باید به چالش های پیچیده جهانی مثل کوید 19 از ابعاد مختلفی نگاه کنند و راه حل های مناسبی را انتخاب نمایند. او به همکاری های نزدیک تر بین سازمان ملل متحد و ایزو تاکید می کند. همه گیری به ما نشان داده است که همه در یک کشتی هستیم. واقعا باید راه حل های قوی را پیدا کنید. راه حل های ملی به تنهایی چاره ساز نیستند.

استراتژی های مشترک

بیماری همه گیر کوید 19، راه حل های بین المللی را در مرکز توجه قرار داده است. در سال 2030 مطمئنا این بیماری چالش های مختلفی را ایجاد خواهد کرد. این امر به ما نشان داده است که چقدر به یکدیگر وابسته هستیم. والووایا می گوید انزوا راه حل این بیماری نیست! ما واقعا نیاز به یافتن راه حل های قوی جهانی داریم. زیرا راه حل های ملی برای مدتی جواب خواهند داد. پس از مدت مشخص شده ای، این راهحل ها کاربرد خود را به طور کامل از دست می دهند. چیزی که بیماری کوید به ما می گوید، این است ما به یک استراتژی مشترک برای تصمیم گیری در مورد اقدام های مناسب و نحوه هماهنگ کردن آنها برای موثرتر کردن این اقدام ها نیاز داریم.
 

والووایا برای این قضیه و بررسی آن در سال 2030، مثال زیر را ارائه می کند. در حالی که شستن دست ها یکی از بهترین راه های کاهش سرعت انتقال این ویروس است، نیمی از جمعیت جهان به آب تمیز برای خوردن دسترسی ندارند. در نتیجه، این امر هم از نظر انسانی و هم از نظر بهداشتی مشکلات متنوعی را برای انسان ها ایجاد خواهد کرد. این چالش بهره مندی از یک حق اولیه انسانی برای آب آشامیدنی سالم را برای چند میلیارد نفر تضعیف می کند. مدیر کل UNOG توضیح می دهد که چگونه این همه گیری به عنوان یک صدای بیدار باش خوب برای انسان ها عمل کرده است.